چشمه حيات پرنده خونين بال عشق در ملاك رهايي! از چشمه ي دستانت، كه در گدار گرفته ي صبح مي جوشد حيات مي جويم. ترانه ي پا در گريز موج در ملاك اضطراب! از تبش بي امان قلبت كه استغاثه ي آب را به سينه ي ساحل مي كوبد ، حيات مي جويم. در لحظه اي كه نگاهت حقيقت ثانيه ها را مي يا بد ، و التماس خشمگين خود را در نفرتي ابدي مي نوشد اي تجسم طاقت ، در ملاك ستم! از چشم بي پناهت كه عطش خاموشي مرا خورشيدي دوباره مي بخشد، حيات مي جويم.
↧